* * *

– და რაო, საკურამ, არ იტყვი, რა გითხრა?
– მე ჩემთვის ვყვავილობ. – ასე თქვა. გამრიყა.
მშვილდებად აზიდა ამაყი ტოტები,
ფურცლების ნამქერით მანიშნა ოტება.
რას ვკარგავ... ვარდისფერ თოვლში მაქვს მუხლები...
ეს მაინც შემრჩება დროისგან უხლები.

* * *

შთაგონება ისევ ჩემშია.
მან დრო არ იცის, როგორც საკურამ.
ვერ გააუქმებს მის ყვავილობას
თეთრი ზამთარიც...

ყოფა თუ ყოფნა?

ყოფა – ქონაა მრავალი რამის...

ფლობაა წამის, დღისა თუ ღამის,

სახელის, სახლის, იმის და ამის...

და დაუფლების ჟინი არამი.

ყოფნა – მიღმაა სწრაფმავალ ჟამის,

იგივ არქონა, არა ვარამი,

არა მოხვეჭა, არზმა... და ლამის –

არყოფნა... ზღვარი, ნეტა, სად არის?

ეს ლექსი დაიწერა ცირა ბარბაქაძის ლექსის ასოციაციით:

* * *

სიყვარული –
მაშველი რგოლი...
ხელი ჩასჭიდე,
ყოფაში ჩაძირულო ადამიანო,
იქნებ როგორმე ამოგიყვანოს ყოფნაში...

წარმოსახვის უნარი – ადამიანის თვისება

დრო მოძრაობათა ჯამია.
უძრაობაც მოძრაობაა, რადგან რაც ჩვენ უძრავი გვგონია, იმის შიგნით შეუჩერებელი მოძრაობაა ატომურ დონეზე.
არსებობა მოძრაობის დაწყებაა, დროის მდინარებაში ჩართვაა.
არსებობის შეწყვეტა ანუ არარსებობა, სიკვდილი, გაქრობა – დროის მდინარებიდან ამოვარდნაა.
როცა ვამბობთ, რომ რაღაც სხეული ან ორგანიზმი არსებობს, იგულისხმება, რომ ჩვენი გრძნობათა ორგანოებისთვის ან ჩვენს მიერ გამოგონილი ხელსაწყოების მეშვეობით გრძნობათა ენაზე „თარგმნად“, გაზომვად ანუ აღქმად ამა თუ იმ მოვლენას, საგანს „ვეხებით“. და პირუკუ, თუკი ესა თუ ის საგანი, მოვლენა, ორგანიზმი არააღქმადია, ჩვენ მისი არსებობის შესახებ არაფერი ვიცით ან ვგულისხმობთ, რომ მან არსებობა შეწყვიტა, ჩვენთვის აღქმადი სახით აღარასოდეს განმეორდება, მთელი ხილულ თუ უხილავ ნაწილებად დაიშალა და ამ ნაწილებს მთელად კვლავ ქცევა აღარასოდეს უწერია.
მაგრამ წარმოსახვის წყალობით ადამიანის გონებას კიდევ აქვს ერთი უნიკალური უნარი: რაღაც ადრე აღქმადი ან სულაც აღუქმელი არსება, საგანი, ორგანიზმი, მოვლენა მას შეუძლია არსებულად წარმოიდგინოს, ამა თუ იმ სახით წვდომადი, აღქმადი სახე მიანიჭოს. ასეთია ღმერთის თუ ღმერთების იდეა. ასეთია სულის უკვდავებისა და სულთა რეინკარნაციის იდეები.
ამგვარი იდეებით შთაგონებული გონება დროის მიღმა აზროვნებს და მისთვის ეს წარმოსახული და რწმენის ძალით მიღებული მთელები დროის მიღმა, მარადიულში არსებობს. ადამიანის გონება წარმატებით უმკლავდება იმ პარადოქსს, რომ თუკი ყველა სხვა შემთხვევაში არააღქმადობა საგნისა დროის მდინარებიდან მის ამოგდებულობას ანუ არარსებობას გულისხმობს, წარმოსახვითი საგნის, მოვლენის, ორგანიზმის შემთხვევაში არააღქმადობის შევსება, მისი წაშველება, კომპენსაცია ხდება წარმოსახვის მეშვეობით. წარმოსახვა ქმნის არქეტიპთა სამყაროს.
წარმოსახვის უნარის გარეშე ადამიანი ადამიანად ვერ ჩამოყალიბდებოდა. წარმოსახვის უნარის შეძენა უნდა იყოს იმ გადამწყვეტი მუტაციის არსი, რომელმაც შესაძლებელი გახადა დედამიწაზე ჰომინიდების მოდგმა გაჩენილიყო, ყველაზე წარმატებული კი მათ შორის ჰომო საპიენსი აღმოჩნდა.

კომენტარი ია ანთაძის ბლოგზე "ერთი რჩევა ია ანთაძეს"

ია, რადიო თავისუფლების ბლოგებზე ბლოგერები მოწვეულები არიან და სივრცის ორგანიზებაში ჰონორარს იღებენ, სივრცეც "გარანტირებული" და პრესტიჟულია - რადიო თავისუფლებას ათწლეულების განმავლობაში აქვს ეს პრესტიჟი დაგროვილი; ფეისბუქში კი სრულიად თავისუფალი და ყოველგვარ გარანტიას მოკლებული სივრცეა, აქ არავინ არავის არაფერს ავალებს და ყველა საკუთარი ნებით ერთიანდება ან არ ერთიანდება ვინმეს ან რაიმეს გარშემო. ეს არსებითი განსხვავებაა. ასევე არსებითი იდეურ-შინაარსობრივი და ხარისხობრივი განსხვავება შეინიშნება თვით ბლოგებს შორის. ამიტომ "თავისუფლების" ბლოგებს მე ერთ ოჯახად ან ერთ კლუბად ვერ გავაერთიანებდი. იქ ყველა ბლოგერს საკუთარი კლუბი აქვს და მიმდევრების თუ გულშემატკივრების თანაკვეთაც არც ისე დიდია. მოდერაციაც აქ, ფეისბუქზე უფრო, ასე ვთქვათ, თავისუფალია, რადგან არავინ ითვლის შემომსვლელთა და კომენტატორთა რაოდენობას. რაც შეეხება ლევან რამიშვილის "მოდერატორობის" სტილს (ბრჭყალებში იმიტომ ვწერ, რომ ფეისბუქის ნებისმიერი წევრი დამემოწმება, აქ მეტ-ნაკლებად დირექტიული მართვაც კი თემებისა სრულიად გამორიცხულია), იგი იმდენად სტატიაში/ბლოგში ჩამოყალიბებული იდეის მიწოდებას კი არ გულისხმობს ნაცნობ-მეგობრებისთვის, არამედ, რასაც მე ვხედავ - ფართო ინფორმაციულ უზრუნველყოფას საინტერესო და მნიშვნელოვან პოლიტიკურ და საზოგადოებრივ საკითხებზე, რაც მე პირადად ძალიან მომწონს - ადამიანი ყველაფერს თვალს ვერ მიადევნებ, ლევანის დადებული ლინკები კი ბევრი მნიშვნელოვანი საკითხის აქცენტირებას ახდენს. ამიტომ მე მისი „კლუბის“ წევრი მხოლოდ იმდენად ვარ, რამდენადაც მომინდება დავაწკაპუნო მის მიერ დადებულ ლინკზე. ზუსტად ასევე, მეც ვთავაზობ ჩემი დადებული ლინკების ნახვას, ჩემს შექმნილ ჯგუფებში გაწევრიანებას, ჩემი შექმნილი გვერდების გულშემატკივრობას... და ამ გაგებით ლევანიც ჩემი კლუბის წევრია. ფეისბუქის ღირსება სწორედ არჩევანის ფართო თავისუფლებაა, იმის საშუალებაა, რომ აქ ყველა თავის კლუბში იწვევს ერთმანეთს, აზრს თავისუფლად გამოთქვამს (თავისი საკუთარი სახელითა და გვარით) და ამავე დროს არავინ არავის არაფერს აძალებს. თავისუფალი საზოგადოებაც ესაა. ამიტომაც ჰქვიათ ფეისბუქსა და სხვა მსგავს „კლუბებს“ სოციალური ქსელები და ამიტომაც ჰყავს ფეისბუქს უკვე 300 მილიონ წევრზე მეტი.

ია ანთაძის საკამათო ბლოგი შეგიძლიათ იხილოთ აქ:
http://www.tavisupleba.org/content/blog/1883410.html

ტერმინი "პროპაგანდა": ჩემი კომენტარი დისკუსიისთვის - Facebook | მომხმარებლის Shorena Shaverdashvili სურათები - პროფილის სურათები

Discover Simple, Private Sharing at Drop.io

დისკუსიას სრულად შეგიძლიათ გაეცნოთ აქ:
Facebook | მომხმარებლის Shorena Shaverdashvili სურათები - პროფილის სურათები

ჩემი კომენტარი:
Lasha Beraia
პროპაგანდის განმარტებისთვის:

1. ენციკლოპედია ბრიტანიკა (იმედია, ეჭვი არავის გეპარებათ, რომ ესაა ერთ-ერთი ყველაზე სანდო და კომპეტენტური წყარო):

Propaganda

Manipulation of information to influence public opinion.

The term comes from Congregatio de Propaganda Fide (Congregation for the Propagation of the Faith), a missionary organization established by the pope in 1622. Propagandists emphasize the elements of information that support their position and deemphasize or exclude those that do not. Misleading statements and even lies may be used to create the desired effect in the public audience. Lobbying, advertising, and missionary activity are all forms of propaganda, but the term is most commonly used in the political arena. Prior to the 20th century, pictures and the written media were the principal instruments of propaganda; radio, television, motion pictures, and the Internet later joined their ranks. Authoritarian and totalitarian regimes use propaganda to win and keep the support of the populace. In wartime, propaganda directed by a country at its own civilian population and military forces can boost morale; propaganda aimed at the enemy is an element of psychological warfare.

Main

dissemination of information—facts, arguments, rumours, half-truths, or lies—to influence public opinion.

2. ისტორიის მე-7 კლასის სახელმძღვანელო (გამომცემელი – თქვენი მონა-მორჩილი, "ლოგოს პრესი", პირველი გამოცემა – 2006, მეორე გამოცემა – 2009), ავტორების მიერ ამ ასაკის მოსწავლეებისთვის შემუშავებული გამარტივებული განმარტება გაკვეთილში "კომუნიზმის 'დიადი მიზანი' საბჭოეთში":

პროპაგანდა – იდეები (შესაძლოა ცრუ ან შელამაზებული), რომლებსაც პოლიტიკური ლიდერი ან პარტია ავრცელებს მხარდაჭერის მოსაპოვებლად.

Ella Fitzgerald - Summertime