* * * (წუხელ საღამოს შენს მზერაში მზე ჩაესვენა...)

მაიას

წუხელ საღამოს შენს მზერაში მზე ჩაესვენა...
გაუჩინარდა მოუღლელი კრთომა ალების,
და მუდამ ცინცხლად მოკიაფე შენი თვალები
დამგვანებოდა ზამთრის სუსხში გარდაცვალებას.

სიყვარულის და მიტევების უხმო ალერსი,
გულში ნადები, ვერავისთვის გასანდობარი,
გამოუცდელი თვალისათვის უცნობი სულაც,
უწყალო ეჭვმა დაგიმსხვრია ბარბაროსულად.

თავი იგრძენი მიუსაფრად და მარტოსულად.
უხმოდ წახვედი... დამიტოვე ორი ზმანება:
განაწყენებულ-გატანჯული მზის ჩავანება
და – სინანული, თვითმკვლელობამ რომ დაასრულა...

1988